Het is zondag maar geen gewone. Er is een gemeentelid overleden. Veel kinderen uit het dorp kennen haar goed: een juf.
Het is zondag en we willen een eredienst houden. Ga ik maar doen alsof er niks aan de hand is? Nee. Verdriet hoort ook bij het leven.
Bekend
Ze is ook de juf van mijn zusje. Zo reageert een jongetje op mijn woorden: jullie hebben deze mevrouw goed gekend he? Natuurlijk weet ik het antwoord wel, de reactie moet de gastkinderen informatie geven. Dat is ook wat, zij hebben vakantie en komen terecht in een gemeente die rouwt.
Foto
We kijken naar een foto van haar. En hebben het over wat de mevrouw allemaal deed. Ze is juf en nog niet zo lang geleden is ze gestopt als kindernevendienstleidster. En aan grote kinderen vertelde ze ook bijbelverhalen en ze praatte met hen.
Wat deze juf doet
Als ik de kinderen zeg dat ik het heel erg vind voor haar man en kinderen dat zij er niet meer is, knikken ze instemmend. En ik vertel dat ik gebeden heb. Ik heb gevraagd of God voor de familie wil zorgen, ze wil troosten.
Maar ik heb ook dank u wel gezegd tegen God. Hij zorgt nu voor haar. En ik ben blij met alles wat deze mevrouw gedaan heeft. Al die keren dat zij een bijbelverhaal verteld heeft, aandacht gaf aan anderen.
Ze zijn aandachtig, de kinderen. Maar ook stil. We sturen een kaart naar de familie: Wij zijn verdrietig omdat onze juf er niet meer is.
Verder gaan met nevendienst
En dan gaan we door met wat de mevrouw ook altijd deed: we gaan een bijbelverhaal lezen. Van Jezus die over de zee loopt en Petrus die naar hem toekomt.
En het wordt weer een gewone kindernevendienst.
Vertrouwen
Zie je er tegen op? Vraagt de predikant nog van te voren. Nee, ik heb wel vertrouwen in een goede tijd met de kinderen. En ik hoop dat het ook goed geweest is, Andrea.
Heb jij weleens nevendienst gehad in de tijd nadat een goede bekende van de kinderen is overleden?
Hoe heb jij het aangepakt?
Plaats een reactie