Hebben die vrouwen Jezus wél gezien? een doorverteld verhaal Lucas 10:1-20

Soms vind je de inleiding op een Bijbelverhaal zo maar op straat en krijg je ook nog de kans om het verhaal door te vertellen.

Het effect van het doorvertellen van Bijbelverhalen

Vertellen over Jezus

Op een warme zomeravond staan wij buiten met de overbuurman te praten. Twee jonge vrouwen komen voorzichtig dichterbij. Mogen zij ons iets vragen? Hebben wij over Jezus gehoord?

Jazeker, wij zijn allemaal actief in de kerk: een ouderling-in-ruste, beamermachinist en kindernevendienstleidster.

Twee vrouwen

De vrouwen hebben een leertraject achter de rug waarbij ze de verhalen over Jezus gehoord hebben. Ze zijn zo blij, voelen zich zo door Hem geaccepteerd en ze zijn zo veranderd! En nu mogen zij dit gaan doorvertellen in ons dorp. Als afsluitende activiteit van hun opleiding.

Ze hebben geen eten mee genomen, geen slaapplaats geregeld en vertrouwen er op dat ze daar in voorzien worden.

Bidden

Willen wij dat zij ergens voor bidden? Want Jezus geeft kracht door het gebed. Wij kennen een mens die ziek was en nu genezen is en we delen onze verhalen.

Jullie lijken wel leerlingen van Jezus door zo van deur tot deur te gaan. Dát ga ik aan de kinderen vertellen wanneer Lucas 10:1-20 op het rooster staat, zeg ik.

Kindernevendienst

In de kindernevendienstruimte is met veel mens-erger-je-niet pionnen goed uit te beelden hoe Jezus zijn leerlingen 2 aan 2 de wereld in stuurt.

Als we napraten over het Bijbelverhaal komt de vraag: hebben die vrouwen Jezus wél gezien?

Pasen

En zo is het midden in de zomer weer Pasen. Wat een mooi effect van het bezoek van die twee vrouwen aan ons dorp.

Effect

In de misschien 10 minuten waarin buren en vreemdelingen elkaar spraken, gingen we onverwacht de diepte in. Een geloofsgesprek met onbekenden.

Zelf vertel ik over onze ontmoeting in de kerk en misschien dat de aanwezigen het op hun beurt óók weer doorvertellen. Tijdens het koffiedrinken na de kerkdienst praten de grote mensen er al vast onderling over.

Doorvertellen

Het goede nieuws verder vertellen. Zo ging het toen. Zo gaat het nu, Andrea

Supermarkt

Later in de week spreekt iemand me aan in de supermarkt. De vrouwen kregen bij haar gezin onderdak. En ze hebben veel gepraat en gebeden. De kring in het water wordt steeds groter.

Meer informatie

Bron afbeelding: Ripple effect on water, commons.wikimedia.org (2009) door Sergiou Bacioiu https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Ripple_effect_on_water.jpg Gepubliceerd onder CC BY 2.0

Read Full Post »

Houd je je aan de regels, of laat je je hart spreken? Marcus 7:1-23

We gaan nadenken over regels. Is het belangrijk dat je je altijd aan de regels houdt? Altijd? Of moet je soms naar je hart luisteren (en wat is dat dan)?

God houdt van jou

Het meisje dat zich omdraaide en wees

Een tijdje geleden was ik in de kerk en toen kwamen er allemaal speciale mensen. Mensen met een beperking, zo noemen we dat.
Iemand had binnen een helm op, omdat hij weleens valt. En er zat een klein meisje in een rolstoel en ik zag een grote oudere meneer en die had zijn knuffel meegenomen. Een grote, oranje tijger.

Toen gingen we zingen: ben je groot of ben je klein of ergens tussenin: God houdt van jou. Misschien ken je dat liedje wel.
Er was een meisje dat vooraan zat. Toen we moesten zingen “God houdt van jou”, ging ze staan. Ze draaide zicht om en wees – zo met haar vinger – naar iemand die achterin zat. Zo zong ze met volle overtuiging: God houdt van jou.

En toen het lied al lang klaar was, en de dominee weer verder wilde gaan met de dienst, hoorde ik een man hardop zeggen: ja, God houdt van jou. Hij zat naast zijn begeleider en zei dat zo maar hardop (we konden het allemaal horen).

De oude vrouw die opstond

In een kerkdienst wordt van je verwacht dat je op je stoel blijft zitten. Dat is ook wel zo handig als er 100 mensen in een gebouw zijn.

Ik was een keer in een bejaardentehuis, een verzorgingstehuis, bij een kerkdienst. Dat was een bijzondere kerkdienst omdat iemand was overleden. Er was een oude meneer dood gegaan.
En terwijl de dominee uit de bijbel voorlas, was er plotseling een oudere mevrouw die opstond en naar voren liep. Ze was erg oud. Ze liep helemaal krom en had een stok.
Langzaam schuifelde ze naar de zoon van de overleden meneer en gaf hem een hand om te zeggen dat ze het erg vond dat hij zijn vader moest gaan missen. Daarna liep ze weg, naar haar kamer.

Is het volgens de regels wat het meisje, de man en de oude mevrouw doen?

Bovenstaande kan een inleiding zijn op het thema van vandaag. Heb het goed met de kinderen, Andrea.

Hoe het ging in de praktijk

“Ben je groot of ben je klein of ergens tussenin, God houdt van jou”, dat liedje kennen ze wel. En het is inderdaad niet volgens de regels, wat dat meisje deed. Opstaan, zich omdraaien en iemand aanwijzen terwijl ze zong.
Maar het was wél goed, wat ze deed. Ze reageerde uit haar hart en het was vast fantastisch voor degene die ze al zingend aanwees.

Jezus leert ons dat het goede niet aan de buikenkant zit. Het zit niet in schone handen. Maar het zit in je hart. Dat is te moeilijk om een voorbeeld van te bedenken.

Als verwerking mogen ze zelf bedenken wat ze gaan doen. Bijvoorbeeld een verkeersbord tekenen dat er nog niet is:

• blauwe rechthoek
• rood hart met de woorden
• volg je hart

Volg je hart, daar gaat het om, zegt Jezus.

Meer informatie:

Bron foto1: Flickr: https://www.flickr.com/photos/nalejandro/8048823381, bezocht 4 augustus 2018, gedeeld vanwege deze rechten https://creativecommons.org/licenses/by/2.0/
Bron foto2: Collectie Andrea
Lees ook: Als je uiterlijk vertoon doorprikt, kom je bij de kern.

Read Full Post »

Lachen: een effect van aandacht voor de kinderen tijdens de kerkdienst

Laatst moest ik erg lachen in de kerk. Niet om de kinderen. Dat vind ik nooit fijn, als zij gebruikt worden voor een moment van ontspanning voor de gemeenteleden.
Ik lachte om mezelf.

Matteüs 6:24-34

Waar maak je je druk om. Waar loop je letterlijk en figuurlijk mee te sjouwen? Om Matteüs 6:24-34 uit te leggen neemt de kindernevendienstleidster twee volle rugzakken mee. Ze wil gaan wandelen in de natuur, ver weg van de bewoonde wereld.

Rugzakken puilden bijna uit van alles wat meegenomen werd

Ik ga wandelen en neem mee

Een slimme meid is op haar wandeling voorbereid. Met de kinderen laat ze zien wat niet mag ontbreken in haar rugzak. Bij elk voorwerp wordt verteld waarom het meegenomen wordt.

• blarenpleisters – voor het geval zij een blaar oploopt
• nog een pakje blarenpleisters – vergeten dat deze al in de tas zaten
• pakje zakdoekjes – om de bril schoon te maken als het regent
• paar droge sokken – als de de sokken natgeregend zijn
• lange broek – als het kouder wordt
• externe batterij – als de mobiel leegraakt
• reserve externe batterij – als die reservebatterij ook leeg is
• enzovoorts

Overdreven

Er blijven maar spullen komen uit de rugzakken. Allemaal “voor-het-geval-dat” materiaal. De leidster overdrijft. Ze neemt geen één appel mee maar meteen een zak van 1,5 kilo. De rugzakken zijn enorm zwaar. Dit is letterlijk zeulen.

Buiten

De uitleg voor de kinderen wordt verteld als zij buiten een rondje lopen met de rugzakken. De kinderen geven aan wat verstandig is om mee te nemen. Veel bagage kan blijven liggen.

Je-weet-maar-nooit

Ondertussen ben ik in de lach geschoten. Het uitpakken van de rugzakken is als een spiegel voor mij. Ik ben maar net op tijd om mijn bijdrage in de collectezak te doen: waar zwerft mijn portemonnaie in mijn tas?
En in winkels: Gaat u maar eerst. Ik moet mijn geld nog zoeken. Mijn schoudertas is veel te vol. En hoe staat met mijn hoofd, met het: wat-als-denken? De leeuwen en de beren?

Daar is de collectezak al! Als ik nu maar op tijd mijn portemonnaie vind.

Lachen

Ik lach de kinderen niet uit. Of ben niet vertederd door hun antwoorden. Ik lach om mezelf.

Verrijkend kindermoment

Hopelijk kwam de kern van het verhaal ook bij de kinderen aan. Bij mij wel in ieder geval. Op deze manier levert de kindernevendienst een sterke inhoudelijke bijdrage aan de dienst. Wat fijn dat er kinderen waren. Anders was mij deze spiegel niet voorgehouden, Andrea.

En jij? Heb jij weleens ervaren hoe het kindermoment een verrijking vormde voor de dienst? Of ben jij zelf weleens aan het denken gezet door het praatje met de kinderen?

Meer informatie

Bron Foto: Collectie Andrea

• Meer over het praatje met de kinderen in blogtekst: Willen de kinderen naar voren komen?
• Nelleke Plomp schreef: Van kindermoment naar een volwaardige plek, naar aanleiding van een oproep om niet te lachen om kinderen tijdens het kindermoment.
• Meer over kindernevendienst over: Matteüs 6:24-34 maak je geen zorgen
• Kindermoment dat een verrijking was voor de hele viering: Heb jij het geduld en vertrouwen van een boer? Jakobus 5:7-10

Read Full Post »

Heb jij het geduld en vertrouwen van een boer? Jakobus 5:7-10

Derde Advent in 2016 lezen we uit Jacobus 5:7-10. Het is een brief aan de christenen. Als hij de brief schrijft, verwacht hij de terugkeer van Jezus. En wij wachten tot het Kerst is. Kunnen we iets van hem leren?

Als je wil leren hoe je geduld moet hebben, moet goed kijken naar wat een boer doet, de agrariër nadoen. Nou, ik kan nog wel wat geduld gebruiken. En misschien geldt dat voor meer mensen. Het lijkt me een goed idee om hierover met een echte boer te praten. De predikant is akkoord. En een ervaringsdeskundige is snel gevonden in onze plattelandsgemeente. Hij is ook nog bereid mee te werken.

Interview een boer

• Klopt het wat Jakobus schrijft dat een boer goed kan wachten? Zo ja, waaraan merk jij bij jezelf dat jij geduld hebt?
• Afgelopen maandag heb je tarwe gezaaid die je deze zomer hoopt te oogsten. Wat ga je doen tot de dag waarop je kan gaan combinen?

 

Gaat de boer de tarwe plantjes elke dag aanmoedigen?

 

Ons voorgesprek was prachtig. Het woord vertrouwen werd ook al snel genoemd. En dat mag misschien wel met een hoofdletter worden geschreven. Ik hoop dat we een inspirerend gesprek voor jong en oud mogen hebben.

Samen met de kinderen

Als er oudere kinderen zijn wil ik Jacobus inleiden, brief Christenen, hoop wederkomst. En we kunnen misschien verwachtingen t.a.v. de nieuw geboren koning en zijn wederkomst verwoorden.
Als er kleuters zijn, kort ik dit in. Ik heb ook het boek Hemels / Patrick McDonnell weer geleend van de bieb.

De Kind op Zondag app, biedt geluidsopnamen van de verhalen aan. Een mannenstem leest de verhalen uit de papieren Kind op Zondag voor. Ik ga eens kijken hoe de kinderen dat vinden.

Doorpraten

• Tijdens het napraten wil ik vragen waar je geduld voor nodig hebt.
• Tot het Kerst is,
• tot de appeltaart is afgekoeld om te eten
• of tot je eindelijk een grote mensen tand krijgt.

Weten de oudere kinderen ook nog een link te leggen met de situatie in de wereld? Kunnen ze al een verlangen naar vrede en gerechtigheid verwoorden?
En is geduld hebben hetzelfde als lijdzaam afwachten met je armen over elkaar?
Of kunnen we een piepklein beetje hemel op aarde maken.

Verwerking

Als verwerking stel ik voor dat we bloembolletjes planten met een leeg naamkaartje erbij.
Waar wil je je zelf aan herinneren als je weer eens staat te turen of de tulpen al opkomen? Dat mogen ze zelf erop schrijven.

Misschien ga ik er wel bij schrijven: de nacht loopt ten einde, de dag komt naderbij

Wat ga jij doen?
Heb het goed met elkaar, Andrea.

Meer informatie:

Bron foto: Clipart.org, bezocht 5 december 2016, bewerkt met photoshop.

Nawoord

Het korte gesprek met de boer paste prachtig in de dienst.
In de tussentijd zorg je ervoor dat je gereed bent, als de tijd komt [om te oogsten], sprak de agrariër.

Read Full Post »

Vertel het ons maar

Vertel het ons maar, zeggen de mensen in de kerk. De predikant ontdekt geen kinderen. En hij heeft juist zo’n goede opstap voor de kindernevendienst. De kernboodschap voor de kinderen sluit goed aan bij waar hij straks de grote mensen over wil laten nadenken. Hij gaat in op de uitnodiging van de aanwezige mensen en vertelt hun het kinderverhaal.

Anders tegen dingen aankijken, anders tegen mensen aankijken

Geen kinderen

Ook bij ons zijn er geen kinderen in de kerk vandaag. De kindernevendienstleidster loopt naar de microfoon en vertelt ons wat ze als opstapverhaal voorbereid heeft.

Als de leidster en de dominee elkaar voor de dienst spreken, vertelt zij welke kernboodschap zij hoopt mee te geven vandaag. Die sluit naadloos aan op de overdenking van de gastpredikant. Wil de leidster in het geval dat er geen kinderen zijn, haar inleiding voor de mensen houden?

Schoenendoos

De nevendienstleidster heeft een schoenendoos bij zich en noemt dat een schatkist. Er komt allerlei afval uit:

• lege eierdoos
• cellofaantje
• proppen papier

Schatkist

Jezus vraagt de mensen om anders tegen de zaken aan te kijken in de zaligsprekingen. Als je dat doet met de schoenendoos is het inderdaad een schatkist. Een waardevolle bewaarplaats voor:

• herinneringen aan een lekkere maaltijd
• goed gevoel toen het kado gegeven werd (dat in het plastic verpakt was)
• vooruitzicht op een fijne wandeling met de nieuwe schoenen die opgevuld waren met papier.

Zo kijk je met andere ogen naar dingen.

Kernboodschap

Lukt het ons ook om met andere ogen naar mensen te kijken?

Doorvertellen

Jammer dat er geen kinderen waren. Hopelijk kunnen de aanwezige vaders en moeders, opa’s en oma’s dit verhaal wel aan kinderen doorvertellen. Ik gebruik internet om het door te vertellen, Andrea.
Kind op zondag is een goede bron geweest voor deze kindernevendienst. De miniblog over de zaligsprekingen is daarbij aanvullend.

Read Full Post »

Aansluiten bij de leefwereld van kinderen

Soms wordt het onderwerp van het gesprek met de kinderen je op een presenteerblaadje aangeboden. Je sluit in de kerk of kindernevendienst zonder moeite aan op het gesprek van de dag bij kinderen.

Goede Herder

De zaterdag voor de Goede Herder centraal staat, staat een kudde schapen in het nieuws. Onderweg naar andere weidegrond, neemt één schaap de verkeerde afslag. Zij loopt het voetgangerstunneltje onder het station in Middelburg in. Uiteraard staat dat tunneltje in mum van tijd vol met schapen.
Met zijn honden maar vast ook met zijn stem, brengt de Herder zijn schapen weer op de goede weg. De predikant maakt goed gebruik van deze opstap.

Aanstaande kroning en Koning David

Dubbele symboliek: Leeuw draagt een hermelijnen koningsmantel.

40-dagentijd

Tijdens de afgelopen 40-dagentijd hebben wij dankbaar gebruik gemaakt van de aanstaande kroning.

• 2 Samuel 12:16-25 David doet al zijn koninklijke kleren uit om te bidden met God. Hij bidt als een eenvoudig mens, niet als een mooi aangeklede koning
• 2 Samuel 15:1-12 Wij krijgen straks een nieuwe koning. Denken de kinderen dat Koningin Beatrix dat weet? Absalom pakt het anders aan en dat is niet omdat koning David nog geen TV heeft.
• Matteüs 21:1-9 De predikant doet die morgen even voor hoe je met een hermelijnen mantel moet lopen, pardon, schrijden. Dat is heel wat anders dan je entree maken op een ezeltje. Moet je dan als volwassene je voeten niet wat optillen omdat ze anders over de vloer slepen? Als je zelf op een ezel zit kan je de mensen in de ogen kijken.

Kroning

We willen er zeker nog één keer gebruik van maken. Zondag 28 april staat de kroning centraal.
Extra materiaal:

• Kind op Zondag:Koningschap in de bijbel
• Bonnefooi troonswisseling
• JOP : wat is Gods wens voor de koning?
• Werkblad Abdicatie uit methode Trefwoord, bijbehorende antwoorden
• Verhaal: De koningin van Seba In boek Profeet in de Vis / Nico ter Linden (over Koningspsalm 72)

Bron foto: Etalage van Greet Koegler Tapijtshop in Delft

Read Full Post »

Gesprek met de kinderen : over de verloren zoon

Soms heb je aan het gesprek met de kinderen al genoeg. Voldoende denkstof. Genoeg brandstof voor de week die komt. De rest van de eredienst is dan leuk meegenomen, een toetje bijna. Het hoofdgerecht is al geserveerd.

De verloren zoon, circa 1371. Middeleeuws manuscript Koninklijke Bibliotheek

Betekenis verloren zoon

De laatste dienst in de zomervakantie gaat het over de verloren zoon. En dominee Nel van Doorn geeft wel een heel erg mooie inleiding op dit onderwerp.

Respect voor het kind

Onze predikante heeft de gewoonte om de kinderen uit te nodigen op de voorste bank in de kerk. Zijzelf gaat op de trap van het liturgisch centrum zitten. De kinderen zitten zo met hun rug naar de kerkgangers. De predikante op ooghoogte met de kinderen. En het gesprek gaat tussen hun. Wij kerkgangers horen toe. Maar er wordt niet over de hoofden van de kinderen tegen de volwassenen gepraat. Er wordt niet bewust naar een lachmoment voor de volwassenen toe gewerkt. De predikante houdt de microfoon bij zich. Zij herhaalt de reactie van het kind in de microfoon.

Gesprek met 4 kinderen

Er zijn 3 kinderen die zondag. In het gesprek worden 4 personen aangesproken: Eerst een meisje. Haar broer is te oud voor de kindernevendienst. Hij zit tussen de volwassenen in de kerkbanken, vrij vooraan. En er is nog een broer en zus, die wel naar de nevendienst gaan.

Geluidsfragment

Luister maar Het kost je nog geen 3 minuten. Ik vind het zo mooi. Wat kan ik hier in de kindernevendienst nu nog aan toevoegen?
De link naar het geluidsfragment werkt niet meer. Ik heb een verslag gemaakt: Gesprek met de kinderen over de verloren zoon.

Gesprek met de kinderen 2

In 2016 laat Wilco van Snippenberg (twitter.com/cwjvs) zich inspireren voor een gesprek met de kinderen in de kerk.
Tijdens het praten met de kinderen, laat hij de foto’s via de beamer zien. tim-en-tom-spiegelverhaal-verloren-zoon.

Meer informatie

• Bron foto: manuscript Koninklijke Bibliotheek.

Read Full Post »

Waar ligt Helenaveen? : kinderpreken uit de jaren 80

Geen kindernevendienst
Toen ik kind was, was er geen kindernevendienst in onze gemeente. Als ik dat vertel, kijken de kinderen me meewarig aan.
Behalve als we in Haarlem op vakantie zijn, dan gaan we daar wel naar de nevendienst. Hoe het er in de kindernevendienst dan aan toe ging weet ik jammergenoeg niet meer.

Gekend worden
Het leuke is wel dat wij nu al een paar kinderen uit die provinciehoofdstad kennen. En ze groeten ons als we elkaar in het centrum tegenkomen. Ik weet nu nog dat dat enorm goed voelt. Gekend worden in een grote stad.
Het is dan ongeveer 1975.

Vervelen
Wat deed je dan tijdens de overdenking? Je vervelen, eerlijkgezegd. Zo geruisloos mogelijk.
Rondkijken, een patroon zien te ontdekken in de glas in lood ramen. Een aantal ramen heeft gekleurd glas. Maar een systematiek zit er niet in. Dat kan ik met zoveel kijkervaring rustig stellen.
In de winter kan je fijn met de franjes van je das spelen. Vlechten, vlechten losmaken, overnieuw beginnen.
Of je bestudeert het liedboek eens goed. Een klus waar je normaal gesproken niet aan toe komt.
Natuurlijk is het een wedstrijd om zo lang mogelijk met het pepermuntje te doen.

Kinderpreken
Het zal zo in het begin van de jaren 80 zijn, wanneer de predikant begint met het houden van zogenaamde kinderpreken. Reken maar dat de grote mensen ook goed opletten. Dominee Wim de Bakker vertelt uit zijn jeugd herkenbare verhalen. Met een link naar de bijbeltekst die hij later behandelt; een sleutel- of spiegelverhaal.

Een nieuw pak
“Weet je wat ik vroeger het állervervelendste vond? Een nieuw pak kopen. Op mijn vrije middag nog wel moest ik met mijn moeder naar de stad.” Dan omschrijft hij hoe dat ging. Met prikkende spelden en eindeloos stilstaan.
“Maar (eerlijk is eerlijk) als ik in de winkel in de spiegel keek, dan stond dat oude pakje wel raar. Nú zag ik het ineens. Er zaten lelijke knieën in de broekspijpen, en de ellebogen waren kaal.”
“Toen ik het nieuwe pak aanhad, zag ik ineens dat het oude toch niet zo mooi meer was”.
“Wat is het makkelijk te begrijpen wat de bijbel hier zegt. God wil alles nieuw maken, de wereld, de mensen, álles. Alles moet mooi en nieuw worden. Daar zal God voor zorgen. Maar wij hebben daar dikwijls helemaal geen zin in. Wij zeggen; Dat nieuwe van u hoeven we niet. We vinden het wel goed zoals het nu is. Dat oude is best. Waarom moet het nu allemaal nieuw worden?
Maar dan is God net als mijn moeder. Hij zegt: dat oude is lelijk. Dat is versleten. Dat kan niet meer. Jullie moeten nieuw worden. Kom maar mee”
Bij Efeze 4: 22, 24

Aandacht voor kinderen
In 1987 zijn de verhalen gebundeld. Een tijdje geleden kom ik het boekje weer tegen. En voor ik het weet ben ik het weer helemaal aan het lezen.
Feit is dat deze predikant kinderen zo belangrijk vindt dat hij er ruimte voor maakt in de dienst. In die tijd is dat heel bijzonder, in onze kerk.

Waar ligt Helenaveen?: zo heet de kinderprekenbundel
“Misschien hoeven jullie op school niet meer te leren waar Helenaveen ligt. Geeft niks! Ik ben er laatst nog eens geweest. Het is een leuk plaatsje hoor, maar die mensen redden zich daar wel. Het is belangrijker dat je van de Sahellanden en Bangladesj en India leert, en dat jullie weten, wáár de mensen arm zijn en honger lijden, en aan wie we het vlugste hulp moeten geven.”
“Leer maar goed aardrijkskunde. Maar Helenaveen? Dat mag je van mij vergeten.”

Bedankt
Een dominee die stelt dat niet alles even belangrijk is wat je op school leert. Iemand die speciaal voor jou, kind, vertelde. Bij één onderdeel in de dienst hadden we het echt naar onze zin. Geweldig.
Dominee de Bakker: alsnog hartelijk bedankt.

Spiegelverhalen uit het Oude Testament
Spiegelverhalen uit het Nieuwe Testament

Read Full Post »

Oog in oog met de kinderen

Chips

Er ligt chips. Met die mededeling komt onze dochter opgetogen terug uit de nevendienstruimte. Daar zet ze alvast het spaardoosje van de 40-dagenactie op tafel. Op Palmpasen werken de kinderen voor het laatst aan de palmpasenstaf. Bij ons in de vorm van een kruis.

Intocht optocht

Het is schitterend om te zien hoe een bescheiden groepje kinderen in optocht terugkomt van de nevendienst. Hun kruisen trots omhoog houdend. Als ze op het liturgisch centrum staan, kunnen we het nog beter zien. Deze zondag is er een ketting met chips bij gekomen. Gastkinderen dragen de chipsketting om hun nek. Die optocht doet zeker denken aan de intocht in Jeruzalem. Een mooie verbeelding van het verhaal.

Kinderpraatje op ooghoogte

Onze nieuwe predikante heeft ook een nieuwe aanpak van “willen de kinderen naar voren komen”. En ik denk dat dat een goede gaat worden. Er komen deze zondag zes kinderen naar voren. Ze worden uitgenodigd om op de voorste kerkbank te gaan zitten. Dan zit de gemeente achter hen. En de predikante gaat vóór de kinderen zitten. Op de trap van het liturgisch centrum. De mensen in de kerk kunnen haar niet meer zien. Maar zo zit ze wel op ooghoogte, tegenover de kinderen. En omdat zij de microfoon vasthoudt, is het voor kinderen veilig om een antwoord te geven. Goed bedacht!
De visitekaartjes zijn welbesteed  want de dominee doet haar best om de kinderen bij hun naam aan te spreken. Ze is nog maar zo kort in onze gemeente maar dit doet ontegenzeggelijk goed.

Wegkruipen

We zijn gewend dat de kinderen op het litugrisch centrum komen staan. Iedereen in de kerk kan ze zien staan. De kinderen op hun beurt kunnen de kerk in kijken. En natuurlijk wordt er dan weleens gezwaaid. Maar de laatste jaren gaan de kids steeds meer tegen de muur staan. Proberen ze zich zoveel mogelijk weg te drukken tegen de muur. Zover mogelijk weg te komen van de predikant. De predikant met microfoon.

Geleidelijk proces

Zo’n proces verloopt geleidelijk. Ik kan me niet herinneren dat het tien jaar geleden zoveel trekken was aan reacties van de kinderen. Maar in die tijd waren de groepen veel groter. En dan is de kans op een spontane prater ook groter.
Deze frisse benadering van de kinderen in het kinderpraatje vind ik in ieder geval positief.

Workshop kindernevendienst

Voor mezelf wil ik me ook gaan oriënteren op verschillende vormen van kindernevendienst geven. Voor een verfrissende aanpak. Ik ben er destijds ook maar ingerold. Zaterdag 17 april 2010 is er een groots evenment in Rotterdam: JOP COACH Live. De jeugdwerkorganisatie van de protestantse kerken organiseert dan onder andere een workshop kindernevendienst. Dat lijkt me erg leuk. Niet in het minst omdat je andere mensen ontmoet die óók hun hart bij kind en geloof hebben.  Ons gezin heeft andere plannen voor die dag maar anders was ik gegaan. Zeker nu het kruidvat weer een treinkaartjeactie heeft.
Geen workshop voor mij maar ik ga wel verder zoeken en wie weet kom ik met vruchtbare ideeën op dit blog terug. Of heb jij ideeën voor de gebruikers van dit weblog? Laat het weten, samen zijn we sterker.

Het kan!

Kleurplaten Palmpasen

Ben je nog op zoek naar kleurplaten over Pasen? Misschien is hier wat voor je bij.

Kruis met bloemen

Jezus wordt van het kruis gehaald

Engel spreekt 2 vrouwen toe

Diverse kleurplaten Pasen (Engelstalig)

Werkblad Palmpasen

Hosanna, de Heer komt voorbij. Zoek de verschillen, liedje

Read Full Post »

Willen de kinderen naar voren komen?

Versleten knuffel.

Afgelopen zondag is die vraag weer gesteld. Willen de kinderen naar voren komen?
En daar staan ze dan. Vier kinderen op een rij. Zo dicht mogelijk tegen de muur.
“Jullie denken zeker: Daar komt de dominee weer moeilijke vragen stellen”, zo begint de predikant. Hij wil de kinderen geruststellen.
“En als de mensen in de kerk dan lachen als jullie een antwoord geven, dan lachen ze jullie niet uit hoor. Dat doen we niet in de kerk. Dan lachen we jullie toe.”

Bezit
Wat is je liefste bezit? vraagt hij deze zondag.
Oei, dat is moeilijk. De predikant maakt de vraag duidelijker door te zeggen, wat heb je het liefste bij je. Wat wil je goed
bewaren? Aangespoord door de leiding van de kindernevendienst komt een eerste antwoord.
M’n knuffel. Kijk dat antwoord begrijpt de dominee heel goed. Zijn dochter heeft ook een knuffel.
M’n hamster, zegt een ander kind. En natuurlijk is ook dit antwoord goed. Het hóórt gewoon bij die jongen die heel veel
van de natuur houdt.

Paaskaars
En hierna gaan de kinderen naar de kindernevendienst. Ze nemen het licht van de paaskaars mee.
Wij weten waar de kinderen het over gaan hebben; de rijke jongeling, Marcus 10: 17-31. En ook wij denken na over de belemmeringen die er zijn om Jezus te volgen.

Uitlachen
De overdenking is afgelopen. De gastpredikant loopt de trap van de preekstoel af, richting liturgisch centrum.
Maar hij vergeet z’n microfoontje van zijn toga te doen. Hij komt niet ver. Als het snoer is afgewikkeld, houdt het de man tegen. Het ziet er komisch uit als hij met z’n wapperend gewaad met een ruk tot stilstand komt. Hij is dan halverwege de trap. Er klinkt een lach door de kerkzaal.
Lachen wij hem nu uit of lachen we hem toe?

Meer lezen:
Pleidooi voor een goed doordacht moment voor de kinderen. Van een kindermoment naar een volwaardige plek / Nelleke Plomp.

Read Full Post »