Dat jullie de kindernevendienst volhouden! Hoe vaak ik dat hoor zeggen: bijna elke zondag. Laatst nog bij het koffiedrinken na de kerk: Jullie doen elke keer je best en soms is dat helemaal voor niks.
Leiding: geen probleem
Dat klopt. Maar als je elke keer weer zelf leert van het voorbereiden van een bijbelverhaal en je doet graag kindernevendienst, is het niet zo erg.
Laat ik stellen dat de leiding er geen probleem mee heeft, als de nevendienst voor niks is voorbereid.
Gemeente: wel een probleem
Heeft de gemeente er een probleem mee? Eerlijkgezegd: dat denk ik soms. Zij lijken er meer mee te zitten dan wij.
Schattig he, wat zijn de kinderen lief aan het kleuren
Kind van 10 blijft in kerk
De man met wie ik sta te praten, begrijpt heel goed dat je voor 4-jarigen een andere aanpak kiest. Nevendienst is dan zinvol. Maar een kind van 10, die kan de preek toch wel volgen?
Kind van 10 begrijpt?
Zeker als de predikant er rekening mee houdt. Vast wel. En gaat die predikant dat dan elke zondag doen? Op 10-jarige leeftijd verveelde ik me enorm in de kerk. Echt luisteren deed ik pas op mijn 13e of 14e. Maar misschien ben ik daarin een uitzondering of zijn diensten in de loop der tijden sowieso toegankelijker geworden. Dan gaat in beide gevallen gaat mijn vergelijking niet op.
Vieren met kinderen
Steeds meer mensen spreken verlangend over een vorm van vieren waarbij de kinderen in de kerkzaal blijven.
Bijvoorbeeld in de volgende vorm:
- verhaal voor de kinderen
- kleurplaten en viltstiften uitdelen
- napraten over wat ze getekend hebben
Is napraten echt?
Ik krijg het gevoel dat dat napraten meer bedoeld is om de gemeenteleden te amuseren, dan om echt contact te zoeken met het kind. Wat heb jij getekend? Of stimuleren deze vragen het kind wél tot nadenken over: wat heb je nou aan dit verhaal? Wat leert het jou over God of Jezus? Of over hoe jij hier in staat.
Ik denk dat je in een nevendienstruimte vrijer praat met de kinderen dan in een volle kerk.
Aan de andere kant hoor je als ouder de reactie van jouw kind. Hier kan je later op terugkomen. Wat jouw kind in de kindernevendienst zegt, krijg je waarschijnlijk nooit te horen.
Communiceert één richting
Het grote nadeel van deze methode vind ik persoonlijk dat communiceren op deze manier geen tweerichtingsverkeer is. Niet dat het in de kindernevendienst altijd een gesprek met inbreng van beide kanten is. Soms komt er niet zo veel uit. Maar er zijn ook gesprekken in de categorie: juweeltjes. Hier wordt een ontdekking gedaan of een standpunt ingenomen. Hier is een zaadje geworteld. Ik vraag me echt af of de omstandigheden van het in de kerk een kleurplaat kleuren, het nadenken bevorderen. Is het echt geen zoethouden? Lief he, die kleurende kinderen voor in de kerk.
Opgeheven
De tijd zal het leren. Ik hoor van steeds meer gemeenten dat de kindernevendienst is opgeheven. Wegens gebrek aan kinderen. Zie je wel, je had er nooit aan moeten beginnen, zeggen de tegenstanders. Maar in het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw, zag onze maatschappij er heel anders uit dan nu. Toen is de kindernevendienst juist gestart vanwege een verlangen om samen met de kinderen naar de kerk te gaan.
Zoeken naar andere vormen
Komt het nou door de kindernevendienst dat er nu weinig gezinnen met kinderen naar de kerk komen? Of speelt er veel meer mee. Feit is dat er nu erg gezocht wordt naar andere vormen van vieren (met kinderen). In dit rapport bijvoorbeeld: Intergenerationeel vieren (pdf-bestand).
Nieuwe kindernevendienstmethode
En ik blijf me verbazen als ik anno 2016 weer een nieuwe kindernevendienstmethode ontdek. Een hele goede ook nog: kinderwoorddienst.nl Gratis en helemaal digitaal.
Heb het goed met elkaar. Leer van elkaar, Andrea.
Meer informatie
Bron foto: collectie Andrea
Over de 1e kindernevendienst: kindernevendienst gezamenlijke kerkgang met aparte preek voor de kinderen
Kindernevendienst weblog 