Geen kindernevendienst
Toen ik kind was, was er geen kindernevendienst in onze gemeente. Als ik dat vertel, kijken de kinderen me meewarig aan.
Behalve als we in Haarlem op vakantie zijn, dan gaan we daar wel naar de nevendienst. Hoe het er in de kindernevendienst dan aan toe ging weet ik jammergenoeg niet meer.
Gekend worden
Het leuke is wel dat wij nu al een paar kinderen uit die provinciehoofdstad kennen. En ze groeten ons als we elkaar in het centrum tegenkomen. Ik weet nu nog dat dat enorm goed voelt. Gekend worden in een grote stad.
Het is dan ongeveer 1975.
Vervelen
Wat deed je dan tijdens de overdenking? Je vervelen, eerlijkgezegd. Zo geruisloos mogelijk.
Rondkijken, een patroon zien te ontdekken in de glas in lood ramen. Een aantal ramen heeft gekleurd glas. Maar een systematiek zit er niet in. Dat kan ik met zoveel kijkervaring rustig stellen.
In de winter kan je fijn met de franjes van je das spelen. Vlechten, vlechten losmaken, overnieuw beginnen.
Of je bestudeert het liedboek eens goed. Een klus waar je normaal gesproken niet aan toe komt.
Natuurlijk is het een wedstrijd om zo lang mogelijk met het pepermuntje te doen.
Kinderpreken
Het zal zo in het begin van de jaren 80 zijn, wanneer de predikant begint met het houden van zogenaamde kinderpreken. Reken maar dat de grote mensen ook goed opletten. Dominee Wim de Bakker vertelt uit zijn jeugd herkenbare verhalen. Met een link naar de bijbeltekst die hij later behandelt; een sleutel- of spiegelverhaal.
Een nieuw pak
“Weet je wat ik vroeger het állervervelendste vond? Een nieuw pak kopen. Op mijn vrije middag nog wel moest ik met mijn moeder naar de stad.” Dan omschrijft hij hoe dat ging. Met prikkende spelden en eindeloos stilstaan.
“Maar (eerlijk is eerlijk) als ik in de winkel in de spiegel keek, dan stond dat oude pakje wel raar. Nú zag ik het ineens. Er zaten lelijke knieën in de broekspijpen, en de ellebogen waren kaal.”
“Toen ik het nieuwe pak aanhad, zag ik ineens dat het oude toch niet zo mooi meer was”.
“Wat is het makkelijk te begrijpen wat de bijbel hier zegt. God wil alles nieuw maken, de wereld, de mensen, álles. Alles moet mooi en nieuw worden. Daar zal God voor zorgen. Maar wij hebben daar dikwijls helemaal geen zin in. Wij zeggen; Dat nieuwe van u hoeven we niet. We vinden het wel goed zoals het nu is. Dat oude is best. Waarom moet het nu allemaal nieuw worden?
Maar dan is God net als mijn moeder. Hij zegt: dat oude is lelijk. Dat is versleten. Dat kan niet meer. Jullie moeten nieuw worden. Kom maar mee”
Bij Efeze 4: 22, 24
Aandacht voor kinderen
In 1987 zijn de verhalen gebundeld. Een tijdje geleden kom ik het boekje weer tegen. En voor ik het weet ben ik het weer helemaal aan het lezen.
Feit is dat deze predikant kinderen zo belangrijk vindt dat hij er ruimte voor maakt in de dienst. In die tijd is dat heel bijzonder, in onze kerk.
Waar ligt Helenaveen?: zo heet de kinderprekenbundel
“Misschien hoeven jullie op school niet meer te leren waar Helenaveen ligt. Geeft niks! Ik ben er laatst nog eens geweest. Het is een leuk plaatsje hoor, maar die mensen redden zich daar wel. Het is belangrijker dat je van de Sahellanden en Bangladesj en India leert, en dat jullie weten, wáár de mensen arm zijn en honger lijden, en aan wie we het vlugste hulp moeten geven.”
“Leer maar goed aardrijkskunde. Maar Helenaveen? Dat mag je van mij vergeten.”
Bedankt
Een dominee die stelt dat niet alles even belangrijk is wat je op school leert. Iemand die speciaal voor jou, kind, vertelde. Bij één onderdeel in de dienst hadden we het echt naar onze zin. Geweldig.
Dominee de Bakker: alsnog hartelijk bedankt.
Spiegelverhalen uit het Oude Testament
Spiegelverhalen uit het Nieuwe Testament
Read Full Post »
Laatste zondag van het kerkelijk jaar
Kindernevendienst weblog 