Als we teruggeroepen worden naar de kerkruimte klinkt mooie muziek. Het is Eeuwigheidszondag. De glazen wand van melkachtig glas, is dicht. Deze schuifpui sluit het oude gedeelte van onze kerk af van het nieuwe gedeelte. Alle kerkgangers passen in het oude gedeelte van de kerk; het nieuwe deel is leeg.
Wachten
Ik hoor ontroerde mensen snotteren en neuzen snuiten. De kinderen en ik besluiten nog niet naar binnen te komen maar daarmee te wachten tot het muziekstuk voorbij is. Zo storen we niemand.
Ze gaan dansen
We wachten terwijl de muziek door de ruimte stroomt. Dan beginnen de kinderen spontaan te bewegen. Ze dansen zoals het in hen opkomt. De muziek leidt hun bewegingen. Het lichaam geeft expressie aan muziek.
Gepast gedrag?
Moet ik dat nu verbieden? Is het ongepast of juist heel mooi? Ik ga mee bewegen. Als we zachtjes doen, storen we toch niemand?
Wat was dat mooi, die dansende kinderen!
Spontaan
Dit ontstond spontaan. Ik kon wel zien dat de kinderen er plezier in hadden. Muziek liet deze kinderen dansen. Klanken vertaald in beweging.
Gemeenschappelijke taal
Door even samen te dansen, ontdekken deze kinderen en ik dat we toch een gemeenschappelijke taal spreken. Die van de vrije dans. En dat is een hele fijne afsluiting van een kindernevendienst waarover ik eerder schreef: De kinderen spreken een andere taal: het verhaal komt niet tot zijn recht.
Meer informatie
Bron foto: collectie Andrea.
Zie ook
dansenindekerk.nl
www.danskerk.nl
Wij hebben al eens eerder met de hele gemeente gedanst. Toen waren de omstandigheden wel anders namelijk tijdens een startzondag: Kun jij er van zingen? Dansen tijdens startzondag 2013