In dagblad Trouw van 20 november 2008 staat een artikel: Achtbaan van emoties als helft van tweeling overlijdt
Ouders die tijdens of kort na de bevalling één kindje van een tweeling verliezen, moeten rouwen en feestvieren tegelijk.
Dat doet me denken aan die keer dat we de doop bespraken tijdens de kindernevendienst.
Het was heel druk. De sfeer was goed, de kinderen aandachtig.
En opeens zegt een meisje: Juf, zij heeft een zusje en die is dood.
Terwijl ze dat zei, wees ze op haar buurvrouw die ernstig knikte. Zo’n mededeling, die mag niet zonder reactie blijven:
Daar ben je vast verdrietig om. En misschien, af en toe, een beetje blij. Want jouw zusje is nu bij God.
Hij zei niks maar schuin achter de twee vriendinnen zat een jongen. Zijn zusje was nog maar kort geleden overleden.
Zijn broertje is de zondag daarna gedoopt.
Kindernevendienst. Moeilijk en toch ook weer mooi.
Kindernevendienst weblog 